گوش بُِکـُن دردِ دِلـُم
مِثِ خودِت ول و تِـلـُم
آبجوی کـَلَه اَسبی
تو مِثِ چوکِ گـَسکی
روزی که عَرَک مُخا
از بَپِ خُ چـَـک مُنـَخا
به مثل یک رودباری
که اتات خواستگاری
پُررو بودیم و نـُنـُر
بُـچ مون مـثـل شُـتـُر
نیمو 300 تومانی
اَدُنـُم که یِــاد اِتـنـی
تو عَرَک هـُو شانـَکهِ
چک و چوکو تـُو شانکه
کـَله کـه شَبودَه داغ
از weneston ماگهِ سُراغ
بگذریم :
سـَگـی کـله شَـنـَوا
بنــــگ یاد مو شُدا
وا یه نخ سیگاری ناب
ماکه بی خومو خراب
وختی که تـَـلخی مُدی
چـِش مو جایی شـَنـَدی
زندگـیـمـو توی لولَ
کـیـافـه مو دِگه مولَ
دگـهَ راه بَـلـَد بـودیم
از هَمهَ کس لعنت بودیم
به خُ تـزریق کـه مُکِرد
از زندگی تـفریق مُکِرد
جا و منزل مُنَهَه
خیابون هـتـل مونهَ
حالا بیچارهَ بودیـم
بی پول و آوارهَ بودیم
پشیمون از کـِـردَه خُ
از چـَـکِ نَـخاردَه خُ
شعر از غلم در رابطه با موضوع مطلب قبلی .