او دِین خُ به بندر و بندری اَدا ایکردن .
هوویلا به چاه و زندون ...
هوویلا به شر شیطون ...
خدایا از سر تقصیرات ما بندریون بگذر .
مایی که نَدونسته و نَسَنجیدَه ، پشت سر کاکا خُ غیبت مُکِه ...
بی چه به دیگران سَرزَنِش بُکُنُم ؟
منظورُم خودُمِن تمام شعرونِش گوش مَدا ، بعد با هم کمال پُررویی توی مجالسی که صحبتِش هَسته و بدی اَزَش شاگو شرکت مَکِه و تایید گپون دوستان . ( روت سیاه ، تو هُم اِسم خُ اِتنِهادِن بندری ؟ دِلِت خاشِن که با بندری نوشتِن خُ ، از بندر و فرهنگِش دفاع نَکِردی ؟ )
باز هم سوژه ای پیدا بو به نوشتن ! به بحث ! به به روز کردن وبلاگون !
چند روزی که توی بیمارستون شهید محمدی هَستَه اَزَش خبری ماگِه . ولی از وَختی که به تهران انتقال شُدادی کسی خبر درستی ازش اینهسته ... همه رفتن سر کار خوشو ... حتی نزدیک ترین دوستانش هم خبر درستی ازش شنهسته ...
یه روز که سراغِش از یکی از دوستان اُمگِفت ، جواب مه ایطوکا ایدا که : چند روز اولی که تازه وارد بیمارستون بوده هَمهَ اَزَش خبر شُهَستَه ، ولی حالا دگه کدیمی بودن کسی ازش خبر اینینن از هرکه اپرسم اگیت نادونم ، بی خیرم ، امروز نرفتم بیمارستون . (( پس تو چه اِدِعای رفاکتی اَکنی با ناصر ؟))
قصد بی حرمتی به کسی اُمنین .
خدایا به حق بنت نبی ، همدل و جان علی(ع) ، با فاطمه زهرا محشورش بُکُن چون بَدی نِیکرد و بَدی ایدید ...
او دِین خُ به بندر و بندری اَدا ایکردن .